Spaar de stok en je verknoeit het kind!

Als strafmaat een aantal stokslagen is ook nog altijd een onderdeel van het lokale rechtssysteem. Je kan trouwens moeilijk een geldstraf opleggen aan mensen die niets hebben..

In Ghana is er de wet die lijfstraffen verbiedt.
Maar wat heb je aan een wet waar niemand op toeziet?
Wat heb je aan een wet als er geen instantie is waar je kan melden dat de wet overtreden werd en/of dat je slachtoffer bent van die overtreding?
Wat heb je aan een wet die door het grootste deel van de bevolking als irrelevant ervaren wordt?

Zeer veel Ghanezen zijn ‘opgevoed’ met stokslagen en vinden van zichzelf dat ze daardoor goede en eerlijke mensen zijn geworden. Ze zijn erg overtuigd van het nut van een goede caning (stokslagen met een stok van de canetree) en zien het als hun plicht om als ouder of leerkracht hun kinderen eveneens tot goede burgers op te voeden.
Er is de gewone caning en de verfijnde, nog pijnlijker versie: vòòr de behandeling laat men de stok een tijdlang in water weken.. Er zijn ook andere martelingen zoals bijvoorbeeld op de knieën in de kiezels over de speelplaats schuiven in de blakende zon..
Toen ik het onderwerp ‘caning’ schijnbaar achteloos ter sprake bracht met de directeur van een bevriende school, waarvan ik wist dat het vaste tarief voor te laat komen 10 stokslagen was, deelde hij me fier mee:
“In onze school heb ik het canen onlangs ook afgeschaft!”

Tot diep in de jaren ‘50 hadden de ‘meesters’ in onze contreien ook losse handjes,
of ze waren ‘degelijk’ uitgerust..

Verschenen er onbewust vraagtekentjes in mijn ogen, of was het die typische Afrikaanse intuïtie die maakte dat de man me al antwoordde alvorens ik de vraag had gesteld? “Vanaf nu..” zei hij heel gewichtig, “mag er in géén geval nog op de rug worden geslagen. De leerlingen kunnen nu nog enkel kiezen tussen hun handpalmen en hun kuiten.”
Ik deed mijn best om geen enkele emotie te verraden en zijn fiere mededelende vinger ging weer de lucht in:
“En het ààntal stokslagen heb ik ook drastisch gereduceerd: niet meer dan 10 slagen, uitzonderlijk nog eens 15 of 20.. Maar 30 en 50 slagen, dat doen we niet meer. Dat was trouwens ook te vermoeiend voor de leerkrachten. ”
Als je dan weet dat deze man alles doet om me te behagen! We hebben zijn school nl. enkele computers kunnen schenken en ook een aantal boekentassen voor de minstbedeelden, maar zijn natte droom is dat zijn school net als SHS Buipe een partnerschap kan aangaan met een Belgische school.

Nooit had ik eens een reden om deze vrouw op de blog te zetten! Dit is Mariam, de vrouw van Fuzzy (aka Teacha, mijn rechterhand, linkerhand, head and guts in Ghana). Zij slaat haar kinderen nooit! Ze “kijkt eens lelijk met haar ogen” zegt ze en dat volstaat! That’s the spirit!

Ik denk dat de Ghanezen met dit soort ambigue houding zelf aangeven dat het nog een tijdje zal duren voor de lijfstraffen uit het systeem verdwenen zijn. Als ik hen zeg dat dit op onze scholen niet meer gebeurt en dat er ook thuis bijna niet meer wordt geslagen en dat het bovendien bij wet verboden is, antwoorden ze dat je blanke kinderen niet met zwarte mag vergelijken. Zwarte zouden veel en veel koppiger zijn en het zou slechts slaan zijn dat helpt.
Pienter op het ambetante af als ik ben, stel ik dan de vraag hoe het komt dat je een 16-jarige nog steeds moet slaan als slaan van kleins af aan zo efficiënt is als ze beweren?
Dat zou zijn omdat een boom groeit tot hij volwassen is. Als je een jong boompje niet liefdevol spalkt, recht dwingt en de wilde zijtakjes afknijpt, groeit het alle kanten uit. Bijgevolg zal het de andere bomen ambeteren door hun plaats, hun zon of hun schaduw af te nemen en het zal ook nooit aanzien krijgen van de mooie rechte bomen omdat het er onordentelijk bij staat.
Tja, tegen de natuur kan ik niet op..
Dan maar nog meer pienterheid aan de dag leggen en God en Allah erbij betrekken: “God (of Allah) die almachtig is, alles weet, alles ziet, alles kan, is toch wel zelf in staat om mensen te straffen als dat nodig is? Waarom zouden mensen op elkaar moeten slaan? Ik kan nooit geloven dat God (Allah) zoiets goedkeurt..”
Oh, oh… en daar schijnt mijn Bijbelkennis evenzeer te falen als mijn kennis van de Koran.
Want dan blijkt dat dit bomenverhaal genoemd “Straightening the tree” (het rechten van de boom) net uit die heilige boeken zou komen.. evenals de raad “Spare the rod and you spoil the child” (spaar de stok en je bederft het kind).
Dan denk ik: geduld en mededogen zijn schone deugden.. je kan er nooit teveel noch genoeg van hebben!