Waarom lijden mensen?

De berichtgeving rond Lifeschool slabbakt, ik weet het…
Het leven kan bij momenten zo ‘levendig’ met je aan de haal gaan, dat de dagen in een hels intens tempo voorbij lijken te vliegen.  Des avonds geef  je je geest dan uitgeteld over aan “Below the surface”, “Mustang”, en ook wel eens aan mindere kwaliteit.

De eerste container is al weken geleden aangekomen.  De hele inhoud – ziekenhuisbedden, nacht- en behandeltafels, stoelen, etc. – staat ergens achter slot en grendel en de Chief is ‘the keeper of the key’.

Chief Jinapor II inspecteert de ziekenhuisbedden en medisch materiaal en plaatst voorlopig alles achter slot en grendel.

Op het moment dat de container ein-de-lijk in Buipe landt, stapt de dokter waarvoor we de goederen verzameld hebben, plots uit de partnerschap.  Hij gaat op zichzelf een ziekenhuis beginnen op een andere plaats, zegt hij op zijn borst kloppend:  ‘My OWN hospital!’  Kan natuurlijk niet zo maar.  De kans dat we dan geen zicht meer hebben op het materiaal en dat het gedeeltelijk wordt verkocht, schat ik – positief realistisch zoals ik mezelf ken-  op 99,9%.
Dàgen en nachten hebben we hierover gediscussieerd mèt de dokter, mèt Fuzzy, mèt de Chief, mèt de DC.. tevergeefs!  Deze toestand zit muurvast en drijft op leugens en hebzucht.  Zoals o.a. de dokter die geen dokter blijkt te zijn, maar een ‘medical assistent‘.  Toen ik hem leerde kennen, viel het me op dat hij bij iedere ziekte die hij ter sprake bracht, heel gedetailleerd de symptomen en behandeling opdreunde.  Al verstond ik daar inhoudelijk niet veel van, zijn fier gedeclameerde boekenkennis ontroerde me, wetende dat veel dokters in Ghana afgestudeerd zijn met slechts de hulp van boeken, zonder enige praktijkervaring.
Mijn vermogen tot ontroering is duidelijk beter ontwikkeld dan mijn vermogen tot argwaan!

De container met het materiaal voor school, is op 29/8 in de haven aangekomen en arriveert – als alles goed gaat- vanavond in Buipe.  Al wekenlang is Fuzzy overal aan het lobbyen om de invoerkosten binnen de perken te houden, want ze waren enorm.
‘School is business’ en ‘Hospital is business’,  luidt het hardvochtige verdict overal waar hij uit de doeken doet hoe wij ons belangeloos uit de naad gewerkt hebben om die containers gevuld te krijgen.

Goede zielen hard aan het werk!

Mochten die door en door corrupte havenmensen en politici, in tegenstelling tot mezelf, nu eens wat minder vermogen tot argwaan hebben en wat meer tot ontroering!

Nu, Fuzzy vertrouwt erop dat Allah zal helpen om de verdeling en uitlevering van beide containers alsnog correct te laten verlopen, en de dokter heeft 2 ‘pastors‘ ingehuurd, om te bidden dat de ziekenhuisbedden alsnog zijn kant opkomen.  De strijd speelt zich dus ook af op spiritueel niveau.

Na je geboorte op een matje in het ziekenhuis liggen chillen met je moeder lijkt wel plezant. Als je doodziek op zo’n matje ligt daarentegen…

Desalniettemin word ik dringend verzocht om naar Buipe af te reizen. De Goden een handje helpen dus.  Wat ik zo snel mogelijk zal doen.  Want zowel mensen als Goden staan blijkbaar toe dat doodzieke mensen ondertussen gewoon verder op de grond blijven liggen.
Geen wonder dat mensen lijden.

Advertenties

Berichtje uit een andere wereld… op dezelfde aarde.

Fuzzy belde me enkele dagen geleden met het nieuws dat er opnieuw een ernstige epidemie van bezetenheid uitgebroken is op school. Wie ‘Noem me neger’ las, kent het verschijnsel en weet dat we er op geregelde tijdstippen mee te kampen hebben*.

Hij uitte zijn bezorgdheid: dat de epidemie nu al 5 nachten woedt en dat ze haar maar niet onder controle krijgen.  De getroffenen zijn allemaal moslimmeisjes.  Ondanks de ernstige gebeden van de malam om de demonen uit te drijven, blijven de meisjes nacht na nacht de spiritual attacks ondergaan.  Ondertussen wijzen de meisjes naar één enkel meisje dat hiervan de oorzaak zou zijn:  een heks, zeggen ze.
Aangezien meer en meer meisjes dit ondertussen beweren, is Fuzzy samen met de directrice naar het dorp van het meisje gereisd, om bij haar ouders te informeren of het kan zijn dat hun dochter inderdaad een heks is.  Haar ouders waren eerst verontwaardigd, maar algauw gaven ze toe dat hun kind inderdaad waarschijnlijk een heks is: ze hadden voorheen ook al raar, ongepast en onverklaarbaar gedrag gezien bij haar.
Er zou nu een bespreking volgen ivm de rituelen die het meisje zou moeten ondergaan en/of ze al dan niet op school kon blijven.

Maar Fuzzy is niet bij de pakken blijven zitten, meldde hij me:  “Demonen, dwarfs, djinn... ze kunnen je maar raken als je hen er de kans toe geeft.”
Hijzelf, Promotion man en nog een man hebben daarom de taak op zich genomen om op school aan de meisjes uit te leggen hoe het komt dat ze aangevallen worden.
Hij citeerde zichzelf in ware motivational speech stijl, met luide overtuigende stem, de weidse gebaren kon ik er zo bij denken:   “Als sommigen onder jullie nog steeds naakt in de bush zitten, dan hebben de demonen volledig de vrije loop om bij jullie binnen te dringen.  ZIJ liggen op de loer en JULLIE geven hen de kans!!  Zeg mij, waarom heeft Lifeschool al die moeite gedaan om toiletten voor jullie te bouwen? Jawel… omdat jullie zouden VEILIG zijn en omdat de demonen geen kans meer zouden krijgen om bij jullie binnen te dringen terwijl jullie zich naakt in de bush ontlasten en omdat die spirituele aanvallen dan eindelijk eens zouden stoppen!!”
Verbouwereerd onderbrak ik hem terwijl hij naar adem hapte:
“En wat kan de reden zijn waarom sommigen niet naar de toiletten gaan?”
“Weet ik veel…  de macht der gewoonte, maar vooral: lui zijn.  Als ze naar het toilet gaan moeten ze doorspoelen of even de toiletborstel gebruiken en daar hebben ze dan geen zin in.”
“Shiiit..”, ging het door me heen, enerzijds toepasselijk, anderzijds omdat ik dacht dat we toiletten gebouwd hadden voor de hygiëne, om gevaarlijke ziektes tegen te gaan, cholera en zo.

Eén aarde, veel werelden.

* Vorig jaar heb  ik een meisje gefilmd terwijl ze aangevallen werd (of een aanval had) op klaarlichte dag in de klas.  Ik wil het filmpje niet op de blog of op facebook gooien, maar wie belangstelling heeft, kan mij contacteren.

Naaimachines gezocht!

De tweede container is bijna vol:  o.a. met massa’s voetbalgerief, met tafels en stoelen, kookgerief, kasten en veel materiaal voor buitenschoolse activiteiten, zoals stoffen, garens, papierwaren, knutseldingen…

Trotse inzamelaars bij een Kangoo vol met voetbalgerief!

We hebben echter nog geen naaimachines.  We zouden bijvoorbeeld graag lakens maken voor de studentenmatrassen en ook kussenslopen.  Iedereen slaapt nu zonder laken noch sloop.   Na de bouw van de toiletten en de voorzieningen voor de keuken, gaan we trachten het comfort en de hygiëne aan te pakken in de slaapzalen.

Wat voelt er zaliger aan dan je tussen pas gewassen lakens nestelen?  Nu nog slechts die feeling trachten over te brengen!
Niet zo eenvoudig, want ‘tussen’ de lakens kruipen is daar zo goed als onbestaande.  Net zoals ‘in’ bed kruipen totaal niet gekend is.  In Afrika – of althans in Ghana-  ga je ‘op’ bed liggen.  Je zegt bijvoorbeeld niet als er ’s morgens veel te vroeg op je deur wordt geklopt en je met slaapoogjes open doet “ik lag nog in bed…”  Als je niet als een rare blanke wilt aangekeken worden,  zeg je:  “ik lag nog ‘op’ bed”.
Maar we herkennen het: onlangs hadden we in deze tropische hitte hier ook niets nodig om ‘in’ of ‘tussen’ te kruipen!

Terzake: wie kan helpen met naaimachine(s)? (dringend)

Smakelijk Potjebuur!

christine@stofenaarde.be

Rest me nog jullie een smakelijk Potjebuur te wensen!

 

Dinsdag 27 juni: niet vergeten te ‘potjeburen’ op Potjebuur!

Potjebuur, de nieuwe feestdag in ons land is op dinsdag 27 juni aan haar 9de editie toe!  Maar we kunnen ook op 26 juni potjeburen, of misschien zelfs al op 25 juni?
Als we Potjebuur zien als het Suikerfeest voor niet-moslims, dan kunnen we het hele Suikerfeest lang potjeburen – en dat zijn minstens 3 dagen!
En wie of wat houdt ons tegen om het jaar rond te ‘potjeburen’? Een hapje aanbieden aan je buur – een veel te grote pot soep gemaakt, een groente of fruit waar je (te) veel van hebt – is altijd plezant.

Na 9 edities is Potjebuur meer dan de nieuwe jaarlijkse feestdag die in het teken staat van diversiteit en migratie:  ook het werkwoord ‘potjeburen’ – of ‘potjebuurten’ zoals sommigen zeggen- vindt zijn ingang in onze spreektaal.
Drukbezette mensen organiseren zich bv. om op een bepaalde dag van de week ook voor de buren te koken. En op een andere (vaste) dag van die week komt een gevuld potje opnieuw hun richting uit:  energie en geld gespaard, en vooral veel tijd

Toch is het belangrijk dat we ook dit jaar op de dag zelf, dus op 29 (of 28!) juni,  massaal naar de buren stappen met een hapje.  Want als mens, als buur (altijd wel van iemand!) beschikken we nl. zèlf over de mogelijkheid om op een eenvoudige en lekkere manier samenhorigheid te creëren.  Als cultuur, als beschaving, krijgen we op een feestdag als Potjebuur het terechte gevoel dat  we volkomen in staat zijn om onze vrede in eigen handen te nemen.
Ter herinnering:  Potjebuur vieren hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn:  zelfs een simpele hap kan al zoveel teweeg brengen!
Wordt Potjebuur dit jaar misschien ook een ideale en smakelijke afsluiter van het  schooljaar?

www.potjebuur.be
www.facebook.com/Potjebuur

Wat kan de liefde veeleisend zijn.

Moeten we niet alles  doen wat we kunnen om bedden te versturen?

Mensen waren verwonderd om me zaterdag tegen te komen op de ronduit fantastisch mooie expo rond de uitwisseling  Athena Kortijk/SHS Buipe.  Gezien ze al een tijd geen blogberichten meer van mij ontvingen, dachten ze dat ik in Ghana was.
De waarheid is dat ik momenteel zowat overal ben uitgenomen in Ghana en al wekenlang geen tijd heb om te bloggen. Ik ben de hele dag in de weer, om ’s avonds doodmoe neer te vallen, denkend aan mijn vrienden, mijn dierbaren, mijn blog, de hond, mijn huis…  die ik verwaarloos.
Leven voor de liefde… wat kan de liefde toch veeleisend zijn!

Na veel sleep- trek- duw- stapel- en puzzelwerk was de container al zo ver vol dat de 15 bedden die AZ Groeninghe geschonken had er niet mee bij konden. Dan krijgen ze er slechts 6 of 8 dacht ik, niets aan te doen.

Sommigen hebben wel een bed!

Maar toen stuurde een nietsvermoedende, maar zoals elke Ghanees, enorm intuïtieve Dokter Dawda, foto’s door van zijn hospitaal: doodzieke mensen op een matje. De dag daarna kreeg ik al even onverwacht een waardevolle tip waar ik nog veel meer medisch gerief kon ophalen om ook een tweede container mee op te vullen.
Reken daarbij dat ik niet in toeval geloof…
Dus zijn we alweer tegen mijn principes in –  containers zijn niet ecologisch en ontwrichten mogelijks de lokale economie – een tweede container aan het klaarstomen!  Zowel mijn zenuwen als mijn organisatietalent worden ontzettend op de proef gesteld.  En dan moeten die containers in Ghana hun weg nog vinden!

Wannes Cappelle potjebuurt ook!

Ondertussen zijn we ook Potjebuur op gang aan het trekken.  Hopelijk zag je het artikel in Humo van vorige week?  Wil je aub helpen met de Potjebuur communicatie 2017?
(bel me 0488 699 482 of nog beter, mail me christine@stofenaarde.be)
Ik heb ook flyers ter beschikking. Gewoon mailen hoeveel je er wilt.
———————————————————————————————————————-

Puzzelen!

Voorgaande blog schreef ik 20 dagen geleden: van posten kwam niets in huis.
Ondertussen is de container met het medische materiaal al vertrokken, met dank aan Georges, Dirk, Martine, Lieven, Jan, Pieter, Hans, Nona, Emmelie voor het krachtdadige opvulwerk van vorige dinsdag.
En is ook Airam, onze bijna 15 jaar oude hond en vriend, overleden.

 

Tentoonstelling zelfportretten uit Ghana en België!

Powered by Love – Lifeschool Ghana speelt een actieve en concrete rol in de wederzijdse uitwisseling tussen Noord en Zuid.  Zo werd enkele jaren geleden een partnerschap opgericht tussen SHS Buipe (Ghana) en Athena Kortrijk (Campus Pottelberg).

Tussen de leerlingen werden er al die tijd vlotjes brieven, foto’s en filmpjes heen en weer verstuurd. In beide scholen werden er ook workshops gegeven:  het schilderen van een zelfportret en een fotoproject.
De workshops werden in België en in Ghana op een zo goed als identieke manier uitgevoerd:  lege zakken van meel als canvas, witte en zwarte verf…
Het resultaat van deze levendige en verrassende workshops werd in Ghana al onder zeer veel belangstelling tentoongesteld.

Nu zijn de werken van beide scholen in Kortrijk geland!

Athena Kortrijk nodigt u vriendelijk uit op de tentoonstelling: hartveroverend, authentiek!

De expo gaat door op zaterdag 20 mei 2017 om 19u30 in de feestzaal van Athena Campus Pottelberg. U komt best binnen via de Weggevoerdenlaan 1.
Programma:
– om 19u30 stipt: korte inhoudelijke voorstelling van het project en de uitwisselingsactiviteiten, in aanwezigheid van de Ghanese ambassadeur.
– daarna:  plechtige opening van de expo/installatie.

Naast verrassing, verwondering en ontmoeting, wacht er u een drankje, een hapje en veel muziek!

Veel groeten en hopelijk tot dan,
Christine

I feel blessed!

Nona en Emmelie, de 2 Howest studentes sociaal-cultureel werk, zijn een ware zegen voor Lifeschool Ghana, waar ze momenteel stage lopen.
Ik weet het, ‘zegen’ kan bij sommigen van jullie enkele nekhaartjes doen rijzen vanwege de mogelijke religieus/bijbelse bijklank van het woord.  Maar kijk, ik weet geen mooier, beter en accurater woord om duidelijk te maken dat beide jongedames als geroepen kwamen om me bij te staan in dit project waar ik al jaren mijn hart en ziel insteek.

Bij Chief Jinapor (Buipe)

Gemakkelijk hadden ze het niet in het begin:  de verschroeiende hitte; het helse verkeer;  van hot naar her gesleurd worden onderwijl voortdurend op protocol en cultuur gewezen;  dag en nacht kakken tegen de sterren op;  meedogenloze buikkrampen;  flauwvallen; schorpioen onder matras (levende)…
Maar zij klaagden nooit en hadden steeds weer nieuwe moed.
Wie Afrika een beetje kent, weet dat geduld en flexibiliteit om ten allen tijde je plan om te gooien 2 troeven zijn die je beter in huis hebt, wil je je er gelukkig voelen.  Beide dames zaten boordevol plannen en werkschema’s.  Zelfs tussen 2 spetterende potsessies door stonden ze te popelen:  wanneer gaan we dit, wanneer gaan we dat?  Tijdens onze eerste workshop kwamen ze me onderbreken met de mededeling dat we beter dit of gene stuk zouden weglaten, “omdat we maar een half uur meer hebben”.  Ze zaten begot te chronometreren! In Afrika!

Op de 6th March viering:  Ghana bestaat 60 jaar!  Nona overweegt om de Ghanese nationaliteit aan te vragen…

Maar slechts na enkele dagen waren zij al helemaal mee met zowel de elasticiteit, de relativiteit als de plasticiteit van een Afrikaans half uur.  En ook van een uur, en van een halve dag, en van een dag…
”We zien wel…”, zeiden ze tegen mij.
Right girls, jullie zijn goeie negers.

Na zowat een week stelden ze beteuterd hun opleiding in vraag: alles wat we geleerd hebben is hier niet van toepassing… ;  we hebben slechts kostbare tijd verbeuzeld op school…
Hoezeer ik met hun wanhoop meevoelde, diep vanbinnen jubelde ik:  yèsss!   Dàt is gezond:  de moed hebben om jezelf en alles wat men je geleerd heeft in vraag te stellen.  Als je dat je hele leven lang durft blijven doen, ben je altijd een stapje voor en zit je als gebeiteld in dit ondermaanse.
En zie, de ochtend daarna, knutselden we de preventieworkshop “Tienerzwangerschap” in elkaar en ware het niet van de methodieken die zij geleerd hadden, aanbrachten en konden toepassen, de workshop zou nooit zo goed geworden zijn als hij nu is.
En nu zijn zij daar nog, terwijl ik weer in België ben.

De toiletten zijn officieel ingehuldigd en zij volgen dagelijks het correcte gebruik op: handen wassen, pot spoelen etc.  Ze helpen Seth met de remedial classes en met de drama and debating club en brengen ook hier nieuwe methodieken aan.

Naarstig aan het werk!

In navolging van de fotoworkshop die we al gedaan hebben en waarvan het resultaat zal tentoongesteld worden in Athena Pottelberg (Kortrijk) op 20 mei, gaan Nona en Emmelie zelf nog een 2de fotoworkshop geven, gewoon omdat er zoveel enthousiaste kandidaten zijn.
Driehonderd leerlingen uit 9 lager middelbare scholen in Buipe zullen uiteindelijk meegedaan hebben aan de workshop “Tienerzwangerschap”, o.l.v. van Emmelie en Nona, in samenwerking met een plaatselijke vrouwelijke leerkracht per school.

Kortom, beginnen jullie te begrijpen waarom ik Emmelie en Nona een zegen noem voor Lifeschool Ghana?
Deze 2 jonge topdames tillen het project de hoogte in!
En weet je wat me ook zo’n deugd deed?
De bevestiging!  “Al hebben we je boek gelezen, en volgen we je blog, toch staan we nog perplex!  Je krijgt geen idee van die ongelooflijke werkelijkheid die je beschrijft, zolang je die niet zelf ervaart.”
Dan denk je: zie je nu wel!!

En meteen daarna:  maar misschien ben ik gewoon een lousy schrijver?

Uitzicht van op ons terras (education center): mama koe, papa koe en kindje koe.

Bij het afscheid.. snif snif

Van 4de pijlerdag in Brussel naar onze 4de pijler in Ghana

Zaterdag was het de jaarlijkse 4de pijlerdag in het Vlaams parlement in Brussel.
Samen met Nona en Emmelie, de 2 studentes van Howest die bij Lifeschool Ghana hun stage te doen, genoten we van een dagje infotainment:  lezingen en workshops afgewisseld met een hapje en grapje.
Voor wie dit nog niet wist: 4de pijlers zijn organisaties van burgerinitiatieven in het Zuiden. Of anders gezegd: éénieder die zich vrijwillig inzet voor een project in het Zuiden, kan zich registreren als 4de pijler.  Bijna 700 organisaties registreerden zich al bij het steunpunt www.4depijler.be.

Nona, Emmelie en ik zijn vertrekkensklaar voor Ghana:  samen gaan we o.a. de projecten Noord/zuidpartnerscholen en tienerzwangerschappen verder uitwerken.
Bij alles wat we doen houden we de typische Lifeschoolvragen steeds in ons achterhoofd:
– Wat kunnen we van elkaar leren? Dus ook en vooral: wat kunnen wij van hèn leren?
– Hoe kunnen we wat er in beide werelden te leren valt, op een praktische en duurzame manier met elkaar uitwisselen?
– Wat hulp betreft:  kunnen, mogen, moeten  we helpen?
En indien ja, hoe? En ook waarom?
– Hoe gaan we om met de beeldvorming:  hoe brengen we onze ervaringen en verhalen zo objectief mogelijk in beeld?
– en zoveel meer..

Je merkt het al:  er wacht de stagiaires een mooie, leerrijke maar niet eenvoudige taak!
Behalve misschien de mensen die er op safari gingen of op strandvakantie, zakenreis, congres etc.. , komt iedereen uit Afrika terug als een compleet ander mens.
Nona en Emmelie zullen er bijna 3 maanden lang werken en in familieverband leven:
be prepared!

Veel groeten,
Christine

 

 

 

 

De container voor Lifeschool Ghana!

Op zoek naar de Lifeschool container!

Tot eind mei staat hij daar, de Lifeschool container. Als een legoblokje tussen duizenden andere legoblokjes in de L.A.R. in Rekkem, aan de Franse grens.
Wat versturen we?

– alles voor school, refter en internaat:  banken, stoelen, borden (geen asbest), tafels, computers, laptops, printers, projectors, potten, pannen, gasvuren, bedden, beddengoed… Kortom, we kunnen alles gebruiken dat netjes is en in goede staat.

Er is nog plaats…

– alles dat kan dienen om activiteiten en mini-ondernemingen op poten te zetten binnen ons project “tienerzwangerschappen”:  initiatieven die dienen als tijdverdrijf en hobbygericht zijn, en die tegelijk nuttige zelfgemaakte spullen afleveren die de meisjes kunnen verkopen.  Dit kan hen ervan weerhouden  om voor enkele cedis mee te gaan met mannen en aldus zwanger te geraken.
Tot nu toe hebben we stoffen, ritsen, garen, verf, macramégarens- en doek te versturen.  We hebben bijvoorbeeld ook een dikke rol kussenslopen mee om nog te stikken en stoffen om lakens te maken. Kussenslopen en lakens komen tevens de hygiëne ten goede, want iedereen slaapt op een blote matras..  Naaimachines  hebben we nog niet mee, maar kunnen we gebruiken.
Misschien hebt je zelf ook inspiratie…?

– voetbalmateriaal :  truitjes, broekjes, kousen, spikes, ballen… (om de jongens bezig te houden 😉
– fietsen, gymtoestellen…
– medisch materiaal!

Deze jongen had ‘een ongeluk’ met een machete: de gigantische snee werd door Dokter Dawda dichtgenaaid, noodgedwongen zonder verdoving!

Dokter Dawda, waar ik al enkele jaren mee bevriend ben, is mede-dokter in het ziekenhuis van Buipe en is de corruptie en de laksheid kotsbeu.  Hij zegt ronduit : “We are murderers!”, waarmee hij bedoelt dat er bijna dagelijks mensen sterven omwille van nalatigheid, corruptie, het doorverkopen van levensreddend bloed en medicijnen.  Hij moet heel vaak mensen opereren en oplappen zonder enige vorm van verdoving omdat de patiënt de corrupt dure prijs voor de verdoving niet kan betalen…
Hij bouwt samen met enkele geldschieters een eigen hospitaal, dat naar eigen zeggen veel menslievender zal zijn, maar intern “een militair regime” zal hebben: hij eist strikt opvolgen van orders, nauwkeurig bijhouden van boekhouding, bloedvoorraad en medicijnen;  strenge regels qua hygiëne en stiptheid;  geen dronkenschap etc…

Dit wordt het ziekenhuis.

Hij heeft de gebouwen al, enkele bedden ook en wat basismateriaal, maar wij willen hem helpen met bedden, kasten, rolstoelen, staanders voor baxters, alle soorten medisch materiaal waar ik niks van ken, maar dokters en verpleegsters wel…

Kun je helpen? Heb je weet van scholen, ziekenhuizen, bedrijven die vernieuwen/opkuisen/sluiten?
Dank u om aan Lifeschool te denken.
De container is 12m diep, 2m90 hoog en 2m50 breed…  er kan dus gerust nog één en ander bij 😉
Groeten,
Christine

Voor contact:
christine[at]stofenaarde.be
sabine[at]stofenaarde.be
0488 699 482 of 056 72 69 08 (Christine)
0486 635 488 (Sabine)

Ghanadag, 2de editie! Hartelijk dank aan alle leerlingen die een dag gingen werken voor Lifeschool Ghana!

Vorige vrijdag trokken 81 leerlingen van Athena Campus Pottelberg (Kortrijk) naar ‘hun werk’!  Talrijke organisaties, bedrijven en winkels hadden voor één dag een leerling in dienst genomen.

Elke leerling kon unieke werkervaring opdoen.  De organisaties/bedrijven betaalden de tewerkgestelde leerlingen 50 euro ‘loon’.  Loon dat de leerlingen integraal in de spaarpot van de partnerschap Athena Kortrijk/SHS Buipe stopten.  Deze spaarpot dient om  hun collega-leerlingen uit het hoger secundair van Buipe (Ghana) uit te nodigen.

De uitnodiging is een primeur:  de gebruikelijke gang van zaken is dat studenten van noord naar zuid gaan, op studiereis, inleefreis etc… maar zelden omgekeerd!  De rollen omkeren is een prachtig initiatief, razend interessant ook, maar ambitieus want moeilijk en zeer duur.
De leerlingen van partnerschool Athena Campus Pottelberg bekostigen de paspoorten, visa en vliegtuigtickets van hun collega’s, die anders heel waarschijnlijk nooit de kans zouden krijgen om hier op bezoek te komen.  Levensgevaarlijke rubberboten, valse papieren en verstikkende ruimtes in vrachtwagens niet meegerekend.

I.s.m. Lifeschool Ghana zorgen de leerlingen van Athena campus Pottelberg ervoor dat deze jonge mensen, net als zijzelf, de kans krijgen om eens vanonder hun kerktoren en minaret weg te vliegen, nieuwe horizonten te verkennen, unieke ervaring en kennis op te doen, nieuwe vriendschappen te smeden…  Waarna ze opgeladen en opgelaten – en in tegenstelling tot veel van hun aangespoelde landgenoten, vrijwillig-  terugkeren naar huis.  Geïnspireerd door de ervaring, door onze cultuur en onze manier van leven, zullen ze niet kunnen wachten om verder vorm te geven aan hun eigen unieke leven.
Zo voelen wij ons toch ook na een inspirerende reis? 🙂

Wie kandidaat werkgever is voor volgend jaar kan zijn/haar naam nu al opgeven aan Veerle Knockaert, (veerleknockaert[at]gmail.com).
Bedrijven betalen 50 euro en particulieren 40 euro.