Vrolijke vintage paaskaartjes!

Beste lezers,

De meesten onder ons kunnen Pasen helaas niet in familieverband vieren!
Corona rules!

Ik dacht, misschien geeft het veel mensen een beetje troost om een goed oud paaskaartje in de brievenbus te vinden, al even ouderwets gebracht door de postbode?
We hebben alleszins de tijd nu om er eentje te schrijven!

Voor wie het zich nog of niet meer herinnert:  een 5-tal jaren geleden kocht ik een voorraad vintage kaarten (jaren ’50, ’60 en ’70) , met het oog ze te verkopen tvv Lifeschool.
En daar zit een leuke collectie paaskaartjes tussen, waar ik jaar na jaar niets mee gedaan heb, want zeg nu zelf: wie stuurt nog paaskaartjes?

Wie belangstelling heeft om eerstdaags een envelop met 10 verschillende postkaarten met “Vrolijk Pasen” op,  in zijn/haar brievenbus te ontvangen, stort 7,5 euro op BE07 5230 4192 2566 (Triodos Bank) van Stof en Aarde met vermelding Postkaartjes Pasen.
Hieronder een impressie.

Veel groeten, een aangename paastijd en hou jullie haaks,
Christine

Corona in Ghana

Gisteren liet Fuzzy weten dat alle scholen in Ghana gesloten waren omwille van het coronavirus.
Een zeer merkwaardige, zeg maar doortastende maatregel dacht ik, want gisteren waren er officieel ‘maar’ 6 besmettingen vastgesteld zijn en gelukkig geen doden.
Nog vreemder was dat de scholen sluiten de énige maatregel leek!

Volgens mij kwam het erop neer dat de leerlingen alweer eens naar huis gestuurd werden en het coronavirus leek het perfecte excuus!
Het is nl. zo dat sedert NPP een paar jaar geleden de verkiezingen won dankzij het beloofde ‘Free SHS’ (gratis hoger middelbaar), de toestroom aan leerlingen zo groot was dat er een two-track-system moest worden ingevoerd:  om beurt naar school, want de gebouwen hebben te weinig capaciteit en de overheidsfondsen voor onderwijs zijn schrijnend onvoldoende. Met als gevolg dat bv. de jaarlijkse kerstvakantie voor de helft van de leerlingen van half december tot diep in maart duurt!

Fuzzy vertelde hoe iedereen lachte om corona, dat niemand – ook hij niet- precies wist wat het was en dat niemand zich daar iets van aantrok.
Ik heb toen een beetje over de situatie hier verteld en hoe ontzettend snel alles gegaan is.
En dat scholen sluiten op zich nutteloos is als het leven verder gewoon doorgaat zoals gewoonlijk, en dat het draait om isolatie en thuisblijven en de ziekte niet verspreiden.
Smakelijk lachend gaf hij me gelijk dat het sluiten van de scholen wederom een politieke zet zal geweest zijn om de financiële onmacht te maskeren van degenen die aan zet zijn en ondertussen naar de internationale wereld toe tonen ‘iets’ te doen.
“Alles, werkelijk alles in Ghana is politiek, je hebt ons weeral eens door!”
“Fuzzy, politieke spelletjes spelen zich overàl af hoor, ze doorzien is vaak kinderspel! Er iets kunnen aan doen, dàt is andere koek!”

Maar toen veranderde zijn opgewekte toon:  “Kijk, wij zijn hier totààl niet op de hoogte en alles wat je vertelt maakt me bang!”
Ik begreep hem.  Isolatie, quarantaine… ‘thuis’ blijven in Ghana!?
Onmogelijk, want het leven speelt zich grotendeels buiten af en in gemeenschap.
Bovendien, ik ken geen volkje dat meer heen en weer reist dan Ghanezen!
En niemand zal hen stoppen, want de jacht naar geld en overleven moet doorgaan.
Instrumenten zoals tijdelijke werkloosheid en tegemoetkomingen waar in België over nagedacht wordt, zijn niet aan de orde, want er is geen sociale zekerheid, de meerderheid van de bevolking zit al een leven lang in overlevingsmodus.
“Thuis blijven? In that case we are all dead“, lachte Fuzzy.

Het kan zijn dat het virus daar gewoon zijn werk doet, maar niet opgemerkt wordt.  Want zoals ik al meermaals aangaf in dit blog:  life is cheaper, mensen sterven hoe dan ook in aantallen die niet te vergelijken zijn met bij ons.  Om de doodoorzaken zit men al helemaal niet verlegen – he/she just died like that! – en bovendien is het altijd Gods/Allahs wil.
Reken daarbij dat, met uitzondering van de ziekenhuizen in grote steden, er geen labo’s zijn, en de vraag is dan nog of ze uitgerust zijn om het virus op te sporen.
Bovendien is het zo dat Ghana vergeven zit van de Chinezen, want zij verzorgen/financieren al jarenlang de volledige uitrol van de nationale infrastructuur in ruil voor grondstoffen.  De Ghanezen doen het zwaar werk en de leidinggevenden zijn Chinezen.  Dus àls het virus vat heeft op de Ghanezen dan moet het mijns inziens al een hele tijd geleden het land binnen geslopen zijn.

Mijn hoop is dat het virus ‘niet aanpakt’!

Dus mijn grootste hoop is dat de Ghanezen gespaard blijven van het virus, omdat het bijvoorbeeld niet leefbaar is in die extreme hitte, die extreme droogte… weet ik veel… of dat het niet kan gedijen bij mensen van het negroïde ras…

Hoe dan ook, de scholen sluiten mag dan de enige maatregel zijn, de tovenaars, priesters en dubieuze politici zijn alvast garen aan het spinnen uit de gebrekkige berichtgeving: speciale drankjes ter bescherming, bezweringen en rituelen voor mocht het nodig zijn, en de verkondiging dat corona de straf van God is voor Europa omwille van ons goddeloze gedrag…  Dat laatste ingeblazen door die geblondeerde narcist die aan het roer staat aan de andere kant van de oceaan, en die ze op handen dragen.  Want heeft hij immers na zijn aanstelling niet gezegd dat Afrika a shithole is?  Gelijk heeft hij vinden ze: eindelijk iemand die open en bloot de waarheid durft te zeggen!

Ik zeg niets.
Groeten en hou jullie haaks,

Christine

 

Little Lampo

Een goed jaar geleden werd ik op een avond opgehaald door Dr. Nizar, een bevriend arts.
“Aub kom mee, ik wil je tonen wat mij nu al weken uit mijn slaap houdt.”
Hij bracht me naar een armzalig compound waar een man en een vrouw ons in hun beste kleren stonden op te wachten met een 2-jarig jongetje in hun armen: Little Lampo, voluit Lampo Burhandeen Panfia.

Eindelijk klaar voor de operatie.

Dr. Nizar nam het slappe jongetje in zijn armen en toonde dat er een klein gaatje in zijn hals zat. Vervolgens haalde hij een blikje Malt tevoorschijn (populaire niet-alcoholische drank in Ghana van de Guinness brouwerij) en goot er een beetje van in de mond van het jongetje. Enkele omstaanders belichtten met hun gsm hoe de drank uit zijn nekje sijpelde. Dit kleine gaatje zou blijven groeien. De dokter toonde me een foto van een volwassen vrouw met een opening in haar hals ter grootte van een stevige pingpongbal:  zij had diezelfde ziekte.
De jongen moest geopereerd worden, maar de ouders waren doodarm.
Arm of niet, aan de toenmalige koers werd de operatie op 2500 euro beraamd! Wie kan dat betalen?  Inderdaad, vergeet de sociale zekerheid, ziekteverzekering…
De ouders en de familie hadden de dokter om hulp gesmeekt en de dokter had mij als mogelijke oplossing naar voor geschoven.
In de verzengende avondhitte waren nu zo’n 15 paar ogen op mij gericht,  gretig wachtend op een verlossende reactie.
In Ghana zeg je nooit nee, zeg je nooit dat iets niet kan of niet haalbaar is. Ook al vragen ze je bij manier van spreken de hemel, dan nog ga je zeggen dat je zal zien wat je kan doen en dat het wel zal lukken.  Ik heb dit moeten leren.  Nuchter ingesteld als ik ben, geen beloftes makend, geen tijd voor nonsens, heb ik in mijn vroege Ghana jaren veel mensen onbedoeld pijn gedaan. Tot iemand mij uitlegde:  je mag mensen nooit hun hoop ontnemen.  Hoop is vaak het enige en allerlaatste wat ze nog hebben en telkens als jij nee zegt, neem je dat gewoon af. In het begin vond ik dat moeilijk, maar oefening baart kunst en de reacties die ik terug kreeg sterkten mij.  Bovendien begreep ik nu ook waarom niemand nooit of te nimmer nee tegen mij zegt!

Operatie geslaagd! Fuzzy opgelucht!

Ik ben zeker dat Dr. Nizar die nacht sliep als een baby, terwijl ik wakend een mentale worstelpartij uitvocht tussen mededogen, cynisme, moederinstinct en ratio. Want al màg je die overweging niet maken, je kan niet anders:  kan ik het voorziene budget van de 4 studenten die een 4-jarige lerarenopleiding doen en aldus op termijn een grote positieve impact op de hele community gaan hebben, in het gedrang laten komen omwille van een uiterst delicate operatie van een 2-jarig verzwakt jongetje?  De hel bestaat!

En dan liep er onverwacht, uit het niets, een berichtje binnen van het RHIZO, een Kortrijkse middelbare school, die zei dat ze een vastenactie gingen doen en of Lifeschool de opbrengst zou kunnen gebruiken voor één van haar projecten?
Het leven is één groot mysterie, telkens weer valt mijn mond open!

Om een vol jaar in enkele zinnen samen te vatten:  het RHIZO heeft uiteindelijk het gigantische bedrag van 3000 euro geschonken en tot voor enkele weken heb ik niets anders gedaan dan hen regelmatig in te lichten waarom de operatie nog niet had plaatsgevonden!  Little Lampo heeft malaria, hij is te zwak, de chirurg heeft het nodige materiaal niet, de anesthesiemachine doet het niet, de chirurg is met vakantie, er was geen plaats in het ziekenhuis, de operatie stond verkeerd ingepland, er is geen bloed voorhanden, de chirurg kan de verantwoordelijkheid niet nemen…   Ondertussen had het jongetje zowel in Tamale als Kumasi verschillende voorbereidende onderzoeken ondergaan om dan op de laatste knip steeds terug naar huis te worden gestuurd. Ik kon smoes en werkelijkheid niet meer van elkaar onderscheiden!
Ghana, het leven zoals het is dus.

Little Lampo gaat nu zelfs naar school!

Maar enkele weken geleden is Little Lampo geopereerd en alles is goed verlopen en hij gaat nu zelfs naar school!
Uiteindelijk heeft de operatie net geen 1000 euro gekost.  Bij navraag aan de school mocht Lifeschool het saldo van 2000 euro behouden.  Hiermee gaan we een noodfonds voor zieke kinderen aanleggen.  Dan moeten we voorlopig geen hartverscheurende keuzes meer maken tussen investeren in de educatie van de community of in het voortbestaan van een mensenleventje.

Met dank aan RHIZO Kortrijk.

Help! Brand!(update 3)

Beste mensen,
Jullie steun was verbluffend en massaal!!
Dank zij het bedrag van 6485 euro dat jullie bijeen gebracht hebben en in combinatie met de steun van de lokale overheid, konden alle meisjes naast de 100NGC die ieder van hen mocht ontvangen, ook worden uitgerust met een matras en de zo noodzakelijke schoolboeken.
In principe is er geen enkel meisje dat niet kan terugkeren/verder studeren omwille van financiële redenen, of bij gebrek aan boeken of een slaapplaats.  Toch is een 30-tal meisjes nog niet komen opdagen.  De reden wordt nog onderzocht:  Fuzzy en co denken dat ze misschien te zwaar getraumatiseerd zijn.  Ik opperde de idee dat ze misschien wel longschade opgelopen hebben tijdens ‘het blussen’.  De brandweer was nl. maar ter plaatse als het gebouw afgebrand was en het was zo pijnlijk om zien hoe tientallen meisjes af en aan liepen met emmers water om tegen het brandende gebouw aan te gooien, zich totaal niet bewust van de schadelijke dampen die ze inademden.

Tot nog toe kon ik slechts 2 x 1500 euro sturen die kon geïnd worden. Al van vorige week probeer ik tevergeefs om nogmaals 2 x 1500 euro te sturen, maar Small Worlds (het transactiekantoor, genre Western Union, maar goedkoper en betere koers) houdt dit tegen.  Ook die eerste schijven waren moeilijk, compliance form invullen, id kaart, enz. maar nu lukt er niets meer!  The Belgium Anti-Fraud brigade bemoeit zich ermee en ik moet bewijzen waar het geld vandaan komt en dat het niet om crimineel geld gaat.  Ingewikkeld papiergedoe waar ik me nog niet doorheen heb kunnen worstelen.
Toch goed dat ons land zo goed beschermd is denk ik dan: we weten nu dat het dankzij ons alert Belgian anti-fraud team voorgoed gedaan is met het witwassen van drugs- en wapengeld, de machtige maar schimmige geldstromen van multinationals, om nog niet te spreken over het versluizen van geld naar belastingparadijzen dat het team ongetwijfeld ook onder handen zal nemen!
Gelukkig konden we de fondsen laten voorschieten:  als blanke heb je er een ijzersterke reputatie als het gaat om het verzekeren van de terugbetaling.
Dit komt hoe dan ook in orde, maar toch… grrrr!

Tot slot nog een stukje ‘dramedy’!
Zoals jullie weten betrof de ramp 152 meisjes. Aan Fuzzy had ik de volledige lijst opgevraagd en dit waren ze:  152 meisjes 100% zeker!
Toen was ik begonnen met  Fuzzy voor te bereiden op alle mogelijke scenario’s die zich konden voordoen, want ik wist dat Fuzzy en de andere betrokken medewerkers onder enorme druk zouden komen te staan. Al is het maar omdat in de eerste plaats iedereen ervan uit gaat dat Fuzzy  ‘al voor zichzelf gezorgd heeft’, want dat is nu eenmaal de stijl of de cultuur.  Fuzzy doet dat niet, maar dat gelooft dan weer niemand!
“Fuzzy, 152 meisjes zijn niet plots 162 meisjes hé!” want we wisten beiden dat er nog ‘gedupeerden’ zouden opduiken.
“En Fuzzy, 100NGC voor ieder meisje is niet 90 NGC, ook niet 95NGC..”
Ook dat is normaal:  gelijk waar en wanneer een officiële lokale of nationale overheid een toelage uitbetaalt, tekent men officieel voor 100NGC en krijgt men 90NGC, gaat het over 1000, krijgt men 900, gaat het over 10000, krijgt men 9000…  Geïnstitutionaliseerde corruptie kent blijkbaar geen staffelkorting: 10% is de wettelijke commissie.  Als je weigert het officiële document te tekenen omdat je 10% minder krijgt dan er aangegeven staat, krijg je niets en tekent iemand anders wel in je plaats.

Je raadt het al: 27 meisjes die niet op de lijst stonden kwamen zich melden op de bewuste dag van de verdeling van de 100NGC.
Het schoolhoofd, Seth, de aanwezige notabelen, kortom iedereen heeft Fuzzy gesmeekt om ook die meisjes hun deel te geven.  Ze stelden zelfs voor om ieder meisje slechts 80NGC te geven zodanig dat alle 179 iets kregen.  Maar Fuzzy hield voet bij stuk.
“Die mensen hebben zoveel geld aan ons geschonken omdat ze vertrouwen hebben in onze oprechtheid, en ik zal NOOIT de Ghanees zijn die het cliché van onze corrupte aard bevestigt.”

Fuzzy lag zwaar onder vuur!

Hij had enorm veel kritiek over zich gekregen, van wie dat hij wel dacht dat hij was, dat hij Lifeschool in persoon niet was en dat hij het niet in zijn bol moest steken etc.
En dat hij naar mij moest bellen.
Ik bel niet, had hij gezegd.  En tja … ik geef toe, ik had gezegd: ik wil tijdens de bedeling geen telefoontjes krijgen met allerlei reden voor uitzonderingen.
Toen hij me dit achteraf vertelde, zei ik : “Fuzzy, je hebt correct gehandeld en dank u.
Wij blanken zouden nooit begrijpen/geloven dat een GO school met meer dan 800 leerlingen, over geen kant en klare volledige lijst beschikt van de internen, die dan nog op het eigen internaat van de school verblijven!  Dat is gewoon ondenkbaar voor ons.
Maar Fuzzy, na 22 jaar Ghana weet ik dat het volkomen mogelijk is dat die lijst onbestaande was en ook dat jullie niet de allersterksten zijn in oplijsten.  Dus stel ik voor dat je een onderzoek doet naar hoe de vork aan de steel zit.”
“Maar we hebben het al onderzocht en het is volkomen juist: die 27 meisjes, verbleven ook in het hostel maar stonden niet vermeld, waarschijnlijk omdat de assistent headmaster die de lijst moest opmaken, moe was…  Seth en ik zijn droevig en we hebben  zo’n medelijden met de meisjes, maar we gaan het niet verprutsen tegenover onze blanke weldoeners.”
“Fuzzy als jij oordeelt, dat het correct is, dan geef je die 27 meisjes ook alles wat hen toekomt.”
Fuzzy was zo opgelucht en ik voelde me wat ongemakkelijk omdat ik zo streng was geweest.  Maar algauw herinnerde ik me weer waarom.

Rest er mij ieder van jullie met heel mijn hart en in naam van de meisjes, de schooldirectie en staf, de DCE, de Chief, Fuzzy & Co en de hele Buipe community te danken – jullie hebben geen idee van de shower of blessings die massaal over jullie uitgestrooid wordt!

Groeten,
Christine

Help! Brand! Update (2)

Mensen, jullie gaan over de tongen in Ghana, het is niet meer normaal!

Fuzzy, Seth en Hudu

De organisatie van de meisjes en de 156 x 100NGC hebben Seth en Fuzzy op zich genomen en onder de strikte controle van o.a. vooraanstaande community members heeft de bedeling plaatsgevonden en werd ze gedocumenteerd met foto’s en filmpjes.  Ondertussen werd er op verschillende platformen en sociale media over geschreven, maar nu, straks dus, komt er een Ghanese Nationale TV zender een interview met Fuzzy afnemen.

Fuzzy belde me daarnet: “Wat moet ik zeggen?”
“Alsof jij ooit moeite hebt met woorden vinden Fuzzy! ” 😉
Woensdag, op de dag van de bedeling waren niet alle meisjes er.  Er was nl. geld nodig om het transport te betalen van hun afgelegen dorpjes tot in Buipe. Helaas is dat in Ghana mogelijk!

De meisjes tekenen een na een voor ontvangst.

Gisteren hebben we de overblijvende meisjes aangespoord om in hun familie/community een bescheiden schuld te maken voor het transport, zodat ze vandaag kunnen worden bediend.
En je weet hoe de media zijn: ze willen beelden!  De zender heeft Fuzzy strikte orders gegeven om geen Ghana Cedi uit te reiken vooraleer zij er zijn!  Ze willen nl. de verdere bedeling filmen en uitzenden in het journaal!

Enfin, al diezelfde Ghanezen, notabelen, Chief, subchiefs zijn zich nu in groot ornaat aan het steken.  De zender bleek ontgoocheld dat ik er niet was en ze hebben toen een foto gevraagd.  Dus Fuzzy’s andere vraag was of ik hem asap een foto ‘in jacket’ wou doorsturen.  “Wat betekent ‘in jacket’ Fuzzy?”
“Wel een heel deftige foto van jezelf, opgekleed zoals je in België aandoet bij zo’n gelegenheid.”
“Fuzzy, please…!?”
“Ok, ok, I know, ik trek mijn plan wel!”

Ewuche, the queen mother legt hen uit hoe ze het geld oordeelkundig kunnen gebruiken.

Hoe dan ook, straks is het moment van glorie van alle vrienden, familie en sympathisanten van Powered by Love, Lifeschool, van de partnerschool Athena Pottelberg en van mijn stad Harelbeke!
Jullie kunnen weliswaar niet allemaal ‘in jacket’ op tv komen, maar jullie Lifeschool spirit is sterker dan ooit en zal krachtig door het programma waren!

By the way,  ik stuur vandaag nog eens 3000 euro op van de 6071 euro die jullie gestort hebben.  Maar we houden het stil voor de zender.  Want naast alle gezonde belangstelling en dankbaarheid, zou er veel druk kunnen ontstaan.

Wordt vervolgd.
Dank aan allen en geniet van jullie Ghanees TV moment!
Christine

 

Help! Brand! (Update)

De enorme toestroom van hulp ontroert me!
Vandaag stond er een bedrag van 3701 euro op de rekening!
Ik heb meteen 3000 euro overgeschreven naar de Commercial Bank in Tamale, op zo’n goeie 100km van Buipe.  In Buipe is er nl. geen mogelijkheid voor internationale transacties.

Fuzzy is deze namiddag naar Tamale getrokken om omgerekend 17108 NGC te ontvangen.
Maar Ghana zou Ghana niet zijn als de bank bij aankomst niet gesloten was.
Heeft de bank besloten om vandaag eens wat vroeger te sluiten, heeft Fuzzy zich misrekend in de af te leggen afstand, heeft hij getreuzeld, was er veel verkeer…?  Ik informeer daar niet naar.  En Afrique comme en Afrique!

Feit is dat Fuzzy vanavond dus in Tamale overnacht en morgen als eerste bij de bank staat – en hopelijk is de bank open.
Vandaag werd iedereen (de school, lokale afdeling Ministerie van onderwijs,  DCE, Chief…) geïnformeerd dat er morgen aan elk van de 156 getroffen meisjes 100NGC wordt geschonken en dat alle meisjes moeten trachten te komen.
Voorlopig onderdak voor hen is er geregeld in de Methodist School, een school in de buurt.

Morgenavond is er crisiscel van de Noord-zuidraad van Harelbeke ivm mogelijke noodhulp en de partnerschool Athena Kortrijk campus Pottelberg, meer bepaald de richting Menswetenschappen met begeleider Veerle Knockaert, is ook bereid om een flinke duit in het zakje te doen, zodat we asap voor elk meisje een matras (170 NGC) kunnen kopen, want  voor nu gaan ze op de grond liggen. Maar zo’n groot aantal matrassen kun je in Buipe niet krijgen, dus we gaan die in Tamale kopen en en masse met een truck vanuit Tamale versturen.

Fuzzy en ik bespreken voortdurend de beste aanpak voor deze noodhulp situatie.
We houden nl. een vinger in de pap! Een hand eigenlijk! 🙂
In een overlevingsmaatschappij vindt nl. iedereen wel dat hij recht heeft op noodhulp; er kan jaloersheid ontstaan; en bovenal als we de bedeling niet zelf doen, wordt die systematisch afgeroomd.  Zo werkt het nu eenmaal.

Morgen bedelen we die 100 NGC en daarna bespreken we met de school, de autoriteiten, de notabelen… wat ZIJ gaan doen!
Want wat wij (enfin jullie) doen is een eerste nood lenigen, meisjes eten, kleren en een matras verschaffen, maar ZIJ gaan moeten de handen in mekaar slaan om her op te bouwen!
Ook de schoolboekenkwestie…. Hoe gul jullie ook waren, het is bedoeling dat zij, de overheid, de chief, DCE… hun nek uitsteken en de meisjes helpen dat ze hun jaar kunnen afmaken.
Met andere woorden, we moeten vermijden dat ze achterover leunen, omdat wij (jullie dus) de meisjes aan een nieuwe overlevingsbasis helpen.
Wie dit blog al langer volgt, kent ondertussen het soort uitdagingen waar ik het over heb.
En wie nieuw(er) is, don’t worry, we know what we are doing!
😉

Fuzzy en ik beheren uw gift als 2 goede huisvaders en 2 strenge sjampetters!
Enorm veel dank aan ieder van jullie!

Christine

 

Help! Brand!

Deze week is het girlshostel van onze school afgebrand.
Geen doden en geen gewonden, waarvoor we zowel Allah als de Lord als Jahjah op onze blote knieën danken!
Oorzaak ongekend: de intense droogte, elektriciteit die misschien niet veilig was, een uit de hand gelopen vuurhaard van de fullani’s ivm de vruchtbaarheid van de grond voor hun in het rond grazende kuddes, … ?

Voor wie dit blog nog maar recent volgt:  SHS Buipe (Hoger middelbaar, lln. tussen 18 en 24 jaar) hebben we jaren geleden helpen opbouwen in de community waar ik regelmatig verblijf.
Nadat we o.a. toiletten gebouwd hadden, een eetzaal, de school zowel van water als van computers en soms van eten voorzien hadden, kon onze communityschool enkele jaren geleden geabsorbeerd worden door de overheid, waardoor het nu dus een GO school is.

Voor Lifeschool kwamen er in theorie middelen vrij, die we succesvol ingezet hebben voor de verdere bouw van ons eigen Education center.
Toch moesten we tot op heden nog vaak bijspringen met materiaal (bureau directeur, stoelen voor lln., computers), salaris leerkrachten, papier,…  om maar iets te noemen.  Dit omdat de overheid veel te traag werkt en omdat helaas veel middelen nooit tot in de school geraken, tenzij sterk afgeroomd. Iedere school in de regio kampt met dit probleem, maar SHS Buipe blijft wel altijd ons kindje dat we steunen.

N.a.v. de brand vorige maandag is de school de hele week gesloten geweest en is iedereen naar huis gestuurd.
Ondertussen hebben de lokale afdeling van het Ministerie van Onderwijs, de DCE en de Chief de handen in mekaar geslagen om slaapplaats te zoeken voor de 156 getroffen meisjes!
Nu maandag zal de school weer opengaan.

Massa’s meisjes kunnen echter niet terugkeren, gewoon omdat alles opgebrand is. Halsoverkop werden ze naar huis gestuurd – naar hun ver afgelegen dorpjes dus- in het schooluniform dat ze aanhadden en met verder NIETS.
Al hun gerief, matrassen, kleren, schoolboeken, boekentas, schriften, schrijfmateriaal, uniformen, potten en pannen, hun mondvoorraad … alles is opgebrand.
De meeste ouders hebben de middelen niet om hen meteen weer te bevoorraden en hen opnieuw naar school te sturen.
Velen gaan dus thuisblijven en op die manier lessen missen, buizen voor examens, hun jaar wel of niet moeten/mogen overdoen, helemaal uitvallen, met alle gevolgen van dien.
Voor meisjes wordt doorgaans ook veel minder moeite gedaan dan voor jongens.

Als ik nadenk over hoe we de meisjes in de mogelijkheid kunnen stellen om asap terug naar school te komen, dan zou het helpen als we alle 156 meisjes een kleine toelage kunnen geven: een soort bescheiden schadeloosstelling voor ieder meisje dat alles kwijt is… ter motivatie en omwille van het trauma. Want velen zijn zwaar getraumatiseerd, maar naast de materiële hulp om hen opnieuw te installeren is ook emotionele ondersteuning hier onbestaande.
Mijn medewerkers Fuzzy en Seth zouden aan ieder meisje een soort vergoeding kunnen geven, zodat ze weer kleren, schoenen, schriften, schoolboeken, eten enz. kunnen kopen.

Ik richt mij hiervoor tot iedereen die kan of wil helpen.
Toch ook specifiek tot de mensen van hun Partnerschool Athena Campus Pottelberg, die vorig jaar het geluk hadden om gedurende een week met de meisjes van SHS Buipe op school mee te draaien, samen te reizen, etc.
Wie weet wil jullie familie/fanclub die jullie toen heeft ondersteund, iets bijdragen.  Om wat voeling te hebben: als we ieder meisje bv. 100 NGC geven, zou dat omgerekend zo’n 18 euro zijn. Maar laat jullie niet afschrikken vele kleintjes maken een groot en alle beetjes helpen. En als we geen 100NGC kunnen geven, dan 50NGC. Als je niets hebt, is alles wat je krijgt zeer veel.

Hier alvast het Lifeschool rekening nummer:
BE07 5230 4192 2566 op naam van Stof en Aarde, met vermelding Brand SHS Buipe.
Indien helpen nu niet goed uitkomt, alle begrip!
Maar indien je wil of kan helpen, dan aub niet uitstellen, zodat de meisjes asap weer naar school kunnen.

Groeten en dank,
Christine

Het verhaal van een veranderaar!

Voor de actie “Changemakers” van 11.11 werd gevraagd om een verhaal te schrijven van max. een A4-tje over een persoon die wij een changemaker vinden in het Zuiden.
Je raadt het al: wie anders dan Fuzzy zou ik beschrijven?
Een aantal lezers hebben Fuzzy al in levende lijve ontmoet in België of in Ghana;  voor veel anderen lijkt het àlsof ze de man al ontmoet hebben, door mijn boek en doordat hij heel vaak in dit blog opdraaft!
Vandaar dat ik het verhaal hier eens post, ik hoop dat je er plezier aan beleeft.
En winnen we met dit verhaal die 1500 euro voor Lifeschool, dan is dat dik meegenomen. 😉

Fuzzy!

Fuzzy, Teacher, Fresh, MTN, … dat zijn de roepnamen voor Mahama Fuseini, mijn veranderaar, mijn changemaker.
Waarom ik hem ‘mijn’ veranderaar noem en niet ‘een’ veranderaar?
De manier waarop hij in Buipe (Central Gonja, Northern Ghana) het leven verandert van zoveel mensen, heeft ook mij veranderd: mijn denken, mijn voelen, mijn manier van leven, mijn hart…
Zeg nu zelf: wie is er in staat om, als zijn hele bezit maar 100 NGC of pakweg 20 euro bedraagt, dat integraal te geven aan iemand die dringend medische hulp nodig heeft?
“Allah zorgt er wel voor dat ik opnieuw aan geld geraak,” zegt hij dan als ik vraag hoe hij nu verder moet.

Dit is maar een kleine illustratie van zijn grenzeloos mededogen en onvoorwaardelijke gulheid. Fuzzy staat voor iedereen klaar met raad en daad, hij weet mensen hoop te geven, moed in te spreken, mogelijkheden te bieden. Hij tilt werkelijk zijn hele community – de bewoners van Central Gonja, een gebied dat vlotjes de oppervlakte bestrijkt van de provincie West-Vlaanderen- uit de uitzichtloosheid.

Hij is overal, vandaar ook één van zijn roepnamen ‘MTN’, een Ghanese telefoonmaatschappij met als baseline ‘Brings you everywhere‘! Ghanezen zijn dol op namen geven. Je kan er ontelbare opgespeld krijgen in de loop van je leven.
In een mum van tijd kan Fuzzy zijn gigantische netwerk activeren voor iets of iemand.
En hij kan on-ge-loof-lijk pràten… praten tot je bijna zou smeken dat hij zwijgt en dat je zelfs bij Allah zweert dat je het begrepen hebt en/of dat je zal doen wat hij vraagt.
Maar deze onvermoeibare redenaar maakt wel dat we met PoweredbyLove, Lifeschool Ghana, toegang hebben tot de hogere regionen van zowel het lokale traditionele bestuursniveau als van de overheid. Ondertussen zien de mensen hoe hij met Lifeschool traag maar gestaag verandering brengt in de regio: scholen krijgen computers, ziekenhuizen bedden, de jongeren kunnen studeren, de armsten krijgen zorg…

Maar over Allah gesproken: de manier waarop hij met Allah omgaat, is laat ons zeggen, vrij losjes.
Enkele jaren geleden was hij voor het eerst in België op bezoek. Tijdens een avondje met vrienden heeft hij toen een Duvel gedronken. Hij was ervan overtuigd dat Allah er geen graten in zag dat hij ook op die manier kennis maakte met onze cultuur.
In de wagen terug naar huis tuurde Fuzzy door het raam en begon out of the bleu op klagerige toon: “Ik heb 3 kinderen en het zijn 3 meisjes en ik heb 4 runderen en het zijn 4 stieren… Waarom is Allah zo wreed met mij? Waarom was Hij zo averechts en gaf Hij me geen 3 zonen en 4 koeien?”
Tot op heden moeten we lachen met het Duvel verhaal! Wij kennen elkaar sedert 2008 en buiten die ene keer na die Duvel heb ik de man nooit, maar dan ook nooit over iets horen klagen.

Toen hij uit België vertrok werd hij door al mijn vrienden gezoend en gehugd, want algauw was hij hier een graag geziene gast met haast een bredere vriendenkring dan de mijne!
Toen ik terug in Ghana was informeerde hij mijmerend naar al zijn vrienden hier. Hij vroeg ook naar Brecht en ik nam de kans om er droogjes bij te vertellen dat Brecht homo is.
Hij schrok ontzettend: ook Brecht en hij hadden innig gehugd ten afscheid!
In die tijd was Fuzzy, als biologieleraar, lid van een officiële commissie die erop moest toezien dat homoseksualiteit illegaal bleef. Prompt veranderde hij binnen de commissie zijn standpunt: nl. dat homofilie geen keuze of beslissing is, maar dat je zo geboren wordt en dat het dus geen misdaad is. Geloof me, een heel erg vooruitstrevend standpunt in Ghana!

Het is mijn vurige wens dat hij in 2020 nog eens op bezoek kan komen. Zijn community zet hem nl. zwaar onder druk om een tweede vrouw te trouwen en aldus een bijkomend gezin te starten met minstens 4,5 of 6 kinderen.
Sta me toe te vertellen dat hij ondertussen naast zijn 3 dochters ook de zoon heeft die hij zo hard nodig had voor het traditionele nalatenschap. En… naast zijn stieren heeft hij nu ook een koe die hem een mooie runderkroost geleverd heeft.
“Allah was je wel erg genadig na die Duvel”, probeer ik hem dat tweede gezin uit zijn hoofd te praten. Maar naast zijn mannelijke lust die hier ongetwijfeld ook een rol speelt – veel mannen ‘vernieuwen’ wel eens graag – is de druk van de community, gestoeld op traditie en geloof, erg groot.

Ik wil hem koste wat het kost weer eens naar België laten komen, zodat hij van de moslims hier kan zien hoe ze omgaan met monogamie en de manier waarop ze de Profeet interpreteren. Gewoon, ongedwongen, moslimmannen onder elkaar.
Dan heeft mijn dierbare changemaker ook weer dat extraatje om mee naar huis te nemen.

Karma…

Dinsdag is één van de 3 slachtoffers van de brandende tankwagens bezweken aan zijn verwondingen, degene die de motorking bestuurde.
Niettegenstaande ik wéét dat het hospitaal van Dr. Naizar het brandwordencentrum Nederoverheembeek niet is, en de verzorging slechts bestaat uit wat oplapwerk met de heel bescheiden middelen die hij heeft in combinatie met veel bidden, werd ik er toch heel stil van.
“Karma!”, zei een lezeres, wanneer ik haar de dag nadien toevallig tegenkwam en haar het droevige nieuws meldde.  Goedbedoeld uiteraard, maar op dat moment had dit woord het effect op mij van de rode lap op de stier, met trillende neusvleugels en al.
Gezien ik nu ook niet zóveel lezers heb en ik mijn lezersbestand liever zou zien uitbreiden dan inkrimpen, hield ik mijn frustratie binnen de intimiteit van mijn brein dat op dat moment FUK KARMA in koeien van fluoletters op mijn geestelijk beeldscherm projecteerde.  De C stond er wel degelijk bij geprojecteerd, maar ik wil via dit blog niet in zoekmachines en google-constructies terecht komen waar ik niet hoor.

Het spreekt voor zich dat we diefstal nooit kunnen en mogen goedpraten.
Maar in deze context mogen we misschien het begrip diefstal wel even definiëren, nuanceren, fileren…?
Er is een verschil tussen stelen van ‘iemand’ en stelen van een multinational die bestaat uit een raad van bestuur en aandeelhouders en die verder geen enkele verbondenheid oproept met een menselijk wezen, laat staan een menselijk gezicht.  De gedupeerde is een merknaam die zich overal ter wereld laat herkennen en dus automatisch met enorme rijkdom en welvaart wordt geassocieerd.

Neem daarbij dat toen er in 2007 (of 2008?) net voor de kust van Ghana een oliebron werd gevonden, de Ghanezen dat beschouwden als ‘hun’ olie, Ghana is immers ‘hun’ land. Ik was daar toen het grote nieuws kwam en ik herinner me hoe iedereen op straat danste van geluk: voorgoed uit de armoede, daar waren ze van overtuigd, want kijk eens naar de Saoudi’s!
Een paar jaar later kwam de domper, want Ghana kon de olie niet ontginnen en de exploitatie werd uit handen gegeven.

En dan is er ook het geïnstitutionaliseerde aan de diefstal, of het systematische en de manier waarop die op poten is gezet door zoveel betrokken partijen.  Want aan het einde van de rit krijgt de afnemer of de klant uiteraard niet minder diesel!  Nee, de fraude gebeurt al bij het vullen van de tankwagens: wie tankt, vult voorbij de toelaatbare vullingsgrens en neemt dus ook al eerst en vooral zijn percentje.  De chauffeurs zijn ook op de hoogte en pikken ook een graantje mee om het toe te laten.  Zelfs nu, een week na de brand en een dode en 2 zwaargewonden later, gaat de business alweer gewoon door!

Vervolgens heb ik nog een bedenking die ik – in tegenstelling tot al het bovenvermelde – niet kan hard maken: ik verdenk er de Shell’s en de Total’s en Co van dat ook zij volkomen op de hoogte zijn van de systematische diefstal, maar het oogluikend toelaten omdat het in hun voordeel is!  Ongetwijfeld beseffen zij maar al te goed het belang van een bevolking die op de een of andere manier wat hoop koestert en mogelijkheden ziet, vooral daar waar ze dagelijks aanwezig zijn. Die fraude toelaten, kost hen een peulenschil met wat ze zouden betalen aan bv. rechtvaardige belastingen, doorvoer- en opslagtaksen en vooral aan veilige en beveiligde opslagplaatsen.

Maar laat ons het begrip diefstal verder uitkleden, want taal is toch zo wonderbaarlijk en flexibel:  alles wat multinationals wereldwijd verbruiken, claimen, ruilen en ja, zelfs ‘kopen’ aan grondstoffen, water en schone lucht dat het planetaire ecosysteem uitput en vernielt, onze democratieën op de helling zet en zelfs ons voortbestaan bedreigt, noemen we geen diefstal maar ondernemen!

Vervolgens fluisterde mijn ongetwijfeld verwrongen geest nog dit in:
als jij op zo’n plaats op aarde geboren zou zijn,  ongeletterd, ongeschoold, je hebt kinderen die je eten moet geven en naar school wil sturen, geen job, geen kansen, overleven is de dagelijkse limit, dan zou je je – gezien je ondernemende aard – misschien ook wel aan dit lucratieve handeltje vergrepen hebben…

Rest in Peace Motorking man en wees gerust, ’t was geen karma, ’t was gewoon brute brute pech in combinatie met je gulzigheid die ik hierboven heb proberen te verantwoorden.

Dromen in Ghana!

Tijdens het avondeten zagen we enkele donkere gedaantes tegen een al even donkere achtergrond in de weer met het op- en afladen van bidons op een motorking (= 3-wielige motor met laadbak).  Volle bidons met gestolen diesel uit de talrijke geparkeerde tankwagens werden met vereende krachten over de muur getild.
“Je zou eens het huis moeten zien dat één van die kerels al heeft kunnen bouwen”, zei Fuzzy half mijmerend, “… en onlangs trouwde hij al een 2de vrouw!”
Iedere cultuur heeft zo zijn standaarden waarin rijkdom en welvaart uitgedrukt worden.

Enkele jaren geleden had Fuzzy onder mijn impuls een soort actiegroep opgericht, ivm de veiligheid van de bewoners rond de oliedepot.  Er staan nl. 3 immens grote cylinders voor olieopslag op zo’n 50m van zijn uiterst nederige woonkern en tientallen tankwagens parkeren er dag en nacht nog net niet naast zijn bed.
Veel had het protest niet uitgehaald, Fuzzy stond eigenlijk zo goed als alleen, want niemand had oren naar het potentiële gevaar.  Buipe lééft nl. ook van de bescheiden handel die de opslag- en parkeerplaats met zich meebrengt. De grote bazen, Shell en Total en Co, had Fuzzy zelfs niet te spreken gekregen.  Eén of andere aangestelde had hem gepaaid als een klein ventje met “we gaan dan wel ne keer uwen auto goed volkippen”. Einde verhaal.

Keuken van Fuzzy’s vrouw (voor de droom)

Terwijl we de dieven op een boogscheut van ons, schimmig zagen zwoegen, wat gefluister of een fluitsignaaltje opvangend, maakte ik een opmerking dat dit toch wel verdomde gevaarlijk is hoe iedereen zo maar bij die tankwagens kan.
“Dat zijn echte bommen, Fuzzy!  Die dieven zijn totaal onbekwaam om met zo’n grootschalige olieopslag om te gaan!”
Ik dacht aan allerlei regels die in acht te nemen zijn – waarom mogen tanktrucks bij ons bijvoorbeeld niet in de Kennedytunnel?  Overigens de hitte alleen al – we haalden zelfs ’s avonds in het donker nog vlotjes de 39°C.
“En dan zijn er nog aspecten zoals luchtverplaatsing en zo die misschien een rol kunnen spelen”, diepte ik mijn heel bescheiden fysicakennis van het middelbaar op.

Twee weken later liet Fuzzy me weten dat hij een vreselijke droom had gehad waarin zijn huis en zijn buurt in lichterlaaie stond. Hij was totaal overstuur en had prompt de rieten keuken van zijn vrouw, die ik daar 10 jaar geleden heb weten bouwen,  afgebroken en laten vervangen door een zinkplaten afdak.

De nieuwe keuken van Fuzzy’s vrouw (na de droom)

Alle vrouwen die in de buurt hun eten bereidden, moesten van hem nog diezelfde dag verhuizen naar de achterkant van de woonkern, dus weg van de tankwagens. De vrouwen hadden hem uitgemaakt dat hij gek was geworden en weigerden te doen wat hij zei.  Hij had voet bij stuk gehouden – dat kan hij!-  en hen gedwongen met hun vuurtjes en potten en pannen te verhuizen.
Terwijl hij zijn beklag deed aan de telefoon voelde ik me enigszins schuldig dat ik dat potentiële gevaar zo plastisch benoemd had, met als resultaat dat hij zo’n heftige angstdroom had doorgemaakt, dacht ik.
“Ik ken mijn dromen” zei Fuzzy, ” ze komen vaak uit!”

En nog eens 2 weken later, vorige vrijdag dus, had ik Fuzzy aan de lijn terwijl hij met vrouw en kinderen en de hele buurt op de vlucht was terwijl de één na de andere tankwagen in brand schoot. “Please pray“, hijgde hij door de telefoon.
Er is geen brandweer in Buipe –  er is er ooit één geweest, maar die is niet langer operatief.  Ook de rest van het verhaal is zo Ghanees al maar kan:  de brand werd gesignaleerd rond 19u en rond 22u kwam de eerste brandweerauto aangepuft vanuit Tamale (100km verderop) en vervolgens één vanuit Damango (80km).  Beide brandweerauto’s hadden eerst nog volgetankt moeten worden met zowel bluswater als met diesel!

Terwijl Fuzzy die avond iedereen in veiligheid bracht, beschouwden ze hem als God zelf: je droom, je droom, riepen zijn buren vol ontzag!
De dag erna, toen de rust teruggekeerd was en de schade te overzien, begonnen de geesten zich te keren: ze verweten hem dat hij een heks was, omdat hij de brand in zijn droom had gezien.